Δεν υπάρχει τέλειος γονέας, όπως και δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος...
Πώς να συγχωρήσουμε τους γονείς μας αφήνοντας πίσω τα δύσκολα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας, ώστε να απελευθερωθούμε ζώντας επιτέλους μια πλήρη ζωή γεμάτη αγάπη και φροντίδα για τον εαυτό μας;
Αν κάποιος παρατηρήσει τις φωτογραφίες του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού, σπάνια θα δει ανθρώπους να χαμογελούν.
Το βλέμμα τους ήταν σχεδόν πάντα σοβαρό και σκυθρωπό, ανεξάρτητα από την πραγματική τους διάθεση, το φύλο και το κοινωνικό στάτους τους.
Μια φωτογραφία από ένα χαρμόσυνο γεγονός, όπως ο γάμος, έμοιαζε σαν να επρόκειτο για κηδεία. Διάφορες απόψεις έχουν προταθεί για να εξηγήσουν την αυστηρή αυτή πόζα...
 |
| Φωτ.: Τhe Anonymous Photo Project |
Υιοθετημένα παιδιά μας μιλούν για τον υπερατλαντικό τους αγώνα να
εντοπίσουν τις ρίζες τους και το αδιέξοδο που τους δημιουργεί το
ελληνικό κράτος...
«Στο πιστοποιητικό που μου έδωσαν αναγραφόταν...
