Αν μελετήσεις προσεκτικά έναν παραδοσιακό γάμο,
θα καταλάβεις εύκολα αν οι τραγουδιστές και οι μουσικοί είναι καλοί επαγγελματίες και δάσκαλοι του επιχειρείν
(ή αν απλά κάνουν τα ελάχιστα δυνατα για να βγουν από την υποχρέωση της εργασίας το Σαββατοκύριακο)...
Η τούρτα κόπηκε, το ζευγάρι χόρεψε υπό τους ήχους του αγαπημένου του τραγουδιού, άντε και να αφιέρωσαν και ένα τραγούδι στους κουμπάρους. Μετά παίρνουν θέσεις οι βασικοί «κρίσιμοι κομπάρσοι» της βραδιάς...οι οργανοπαίχτες και οι τραγουδιστές, για να μας προσφέρουν ένα πλούσιο μουσικο πρόγραμμα και ξεκινάνε, όπως πάντα:
«Ωραία είναι η νύφη μας, ωραία τα προικιά της» με τη νύφη να πρέπει να σύρει τον χορό, τον γαμπρό να προσπαθεί να ακολουθήσει και τους γονείς του ζευγαριού να είναι και αυτοί μπροστά, μαζί με τους κουμπάρους και στενούς συγγενείς και φίλους. Τυχαίο; Δεν νομίζω… ούτε είναι συμπτωματικό ότι τα πρώτα τραγούδια και στίχοι παινεύουν τους νεόνυμφους, «τα συμπεθέρια» και τους κουμπάρους.
Καλώς ήρθες σε ένα Ελληνικό παραδοσιακό γλέντι!
Μία εξαιρετικά ανεπτυγμένη μορφή πελατοκεντρικής προσέγγισης που συναντάμε στην Ελλάδα!
Το client oriented service και το reverse engineering στον απόλυτο βαθμό τους!
(client oriented service λέμε στο χωριό μου την υπηρεσία που είναι φτιαγμένη και επικεντρωμένη στις ανάγκες του πελάτη. Reverse engineering στην περίπτωση αυτή λέμε το να καταγράψεις τις επιθυμίες του πελάτη και να τις υλοποιήσεις μία προς μία, αντίστροφα).
Τα όργανα, τα κλαρίνα και οι τραγουδιστές: «Δάσκαλοι» του επιχειρείν από τους λίγους!
Πώς αναγνωρίζουμε έναν καλό τραγουδιστή σε γλέντι γάμου; Από το πόσο καλά τραγουδάει το «μήλο μου κόκκινο, ροϊδοβαμμένο» ή από την ικανότητά του να πιάσει τις νότες όσο ψηλά τις πιάνει ένας διάσημος συνάδελφός του; Όχι βέβαια!
Άλλα είναι τα ταλέντα του!
- Χαμογελάει και είναι εύθυμος, μεταδίδει καλή διάθεση! Ο κόσμος ντύθηκε, στολίστηκε και ήρθε για να διασκεδάσει. Αν ο τραγουδιστής βαριέται, τότε όλα τινάζονται στον αέρα.
- Ξέρει άριστα το βασικό του ρεπερτόριο και μπορεί να το τραγουδήσει και υπό «αντίξοες» συνθήκες. Καλύπτει τα «φάλτσα» των οργάνων, προσπαθεί να φτιάξει το κέφι όλων, ακόμη και αν δεν δείχνουν να έχουν όρεξη κλπ.
- Έχει τις «κεραίες» του στραμμένες σε όλες τις πλευρές.
Εντοπίζει αυτόν που το ευχαριστιέται περισσότερο, καταλαβαίνει τι
αρέσει στον κόσμο και τι όχι, ψάχνει να δει με τι θα αντιδράσουν θετικά
τα συμπεθέρια και θα σηκωθούν από την καρέκλα, τι γουστάρει ο γαμπρός ή ο
θειος που δείχνει έτοιμος να πληρώσει για «παραγγελιές» κλπ.
- Ξέρει περισσότερα τραγούδια από τα «βασικά» των γλεντιών γάμου.
Πας και του ζητάς αφιέρωση το Χ και ξέρει να στο πει, δεν σου λέει
«όχι, αδερφέ, κάτι άλλο;» μέχρι να σου σπάσει τα νεύρα. Έτσι θα αρχίσει
να παίρνει και το «μαρούλι».
(Πχ. Αν ζητήσουν το «Εγώ με την αξία μου» του
Καζαντζίδη και δεν το ξέρει, τους χάνει. Αν το ξέρει και το πει κουτσά
στραβά, αλλάζει το κλίμα. Τώρα… το ότι όποτε έχω δει να το ζητανε και να
το χορεύουν, τις περισσότερες φορές οι πρώτοι που το κάνουν είναι τα
μεγαλύτερα λαμόγια, οι πιο άχρηστοι και οι άνθρωποι που δεν έκαναν
τίποτε με την αξία τους… άλλο αυτό!)
- Όταν αρχίζουν να ανοίγουν οι σαμπάνιες με τον χορό των πρωταγωνιστών της βραδιάς, ξέρει να κρατήσει το θέμα για να συνεχιστεί, δεν το σταματάει. Αυτή μπορεί να είναι και η διαφορά για το αν θα ανοίξουν 5 ή 50 σαμπάνιες εκείνο το βράδυ.
- Σε κάνει να νιώσεις ότι είναι ο δικός σου άνθρωπος! Ξέρει τα τραγούδια που θέλεις, σου χαμογελάει, δείχνει ότι σε καταλαβαίνει και αν μάλιστα «τον ασημώσεις», θα σε αποκαλέσει μάγκα, αρχηγό και ό,τι άλλο θέλεις! Έτσι θα πάρει τα έξτρα, με το να γίνει η πλατφόρμα που θα πατήσεις και θα απογειωθείς, θα απολαύσεις τη βραδιά και θα πεις χαλάλι για τα λεφτά που θα ξοδέψεις!
- Τα ίδια ισχύουν και για τα όργανα και ιδιαίτερα το κλαρίνο.
Όχι όμως το «όποιο κι όποιο» κλαρίνο, αλλά το κλαρίνο το σπέσιαλ, το
μερακλήδικο, με το πνευμόνι το εκπαιδευμένο, που μπροστά του ψαρώνουν οι
σκωτζέζοι με τη γκάιντα, το κλαρίνο που σε μερακλώνει και σε φέρνει σε
«μέθεξη»! Εκεί «στα ουράνια» θα σε πάει, για να παίξει τη ζαριά… αν
είσαι «φορτωμένος» και θέλεις να συνεχίσεις να νιώθεις έτσι, θα «το
χρυσώσεις» το κλαρίνο αυτό…
Γιατί ο σωστός τραγουδιστής, ο κλαρινιτζής και ο οργανοπαίχτης δεν κάνουν κάτι τυχαία…
- Μεταδίδουν θετική ενέργεια, όπως πρέπει να κάνει κάθε επιχείρηση και brand!
- Σου δίνουν τα βασικά για τα οποία τους πλήρωσες, έτσι ώστε να νιώσεις ότι ήταν δίκαιη η συμφωνία, ότι ήταν value for money!
- Προσπαθούν να μάθουν επί τόπου τους πελάτες τους, να καταλάβουν ποιοι είναι και να φτιάξουν το προφίλ τους, για να μπορούν μετά να τους πουλήσουν το «επιπλέον»…
- … το οποίο «επιπλέον» το πουλάνε με cross selling έχοντας κάνει τον πελάτη να το ζητήσει και να το πληρώσει με χαρά!
- Μετατρέπουν τη δουλειά τους σε «εμπειρία» για τον πελάτη, δημιουργούν οικειότητα μαζί του και ας ήταν άγνωστοι πριν λίγες ώρες!
Εγώ λέω ότι οι επαγγελματίες του είδους είναι πραγματικοί δάσκαλοι του επιχειρείν! Διαφωνείς;
Ιδιοκτήτες των αιθουσών:
Οι σωστοί εξ αυτών είναι «καθηγητές του επιχειρείν»
Το να φτιάξεις και εσύ μία αίθουσα εκδηλώσεων είναι εύκολο σχετικά. Το να πετύχεις είναι πολύ πιο δύσκολο, μιας και είτε συνειδητά είτε χωρίς να το καταλάβεις, θα πρέπει να αναπτύξεις σειρά δεξιοτήτων που θα σε οδηγήσουν στην επιτυχία. Έτσι θα μετεξελιχθείς σταδιακά σε «καθηγητή του επιχειρείν», έχοντας γίνει ικανός για τα παρακάτω…
- να καταλάβεις πολύ καλά τον πελάτη σου, το ποιον έχεις απέναντί σου, για να του δώσεις αυτό που πραγματικά θέλει. Εμείς οι Έλληνες θεωρούμε λογικό και «επιβεβλημένο» αντί να δώσουμε τα λεφτά στο ζευγάρι για να ξεκινήσει τη νέα του ζωή από καλύτερη αφετηρία, να τα ξοδέψουμε για να επιδειχθούμε στους άλλους για ένα βράδυ = ο καλός ιδιοκτήτης αίθουσας θα πρέπει να «νιώσει» τον άνθρωπο μπροστά του. Να δει ποιος κάνει κουμάντο, ποιος πληρώνει, αν θέλει κάτι φθηνό ή να εντυπωσιάσει, αν σκέφτεται ότι «μία φορά στη ζωή θα το κάνουμε, να αξίζει τον κόπο» ή «να βγούμε από την υποχρέωση χωρίς να ξηλωθούμε, ας όψεται η ώρα που τύλιξε το παιδί μου».
- να εκπαιδεύσεις το προσωπικό σου και να το επιβλέψεις σε κάθε του βήμα το βράδυ του γλεντιού. Αν το αφήσεις ανεκπαίδευτο, θα σου την κάνει την «πατάτα» τη χειρότερη στιγμή και μετά θα φωνάζεις ενώ θα φταις εσύ.
- να οργανώσεις χρόνους και κόστη, έτσι ώστε να «βγει η άσκηση». Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ελλήνων που έχουν δικιά τους δουλειά και δεν έχουν ιδέα από κοστολόγηση, ούτε αν κερδίζουν ή χάνουν από αυτή, ο ιδιοκτήτης αίθουσας πρέπει να ξέρει επακριβώς πόσο του κοστίζει το φαγητό που πούλησε με Χ Ευρώ. Το κόστος των υλικών (Food Cost), το αναγκαίο προσωπικό, το ρεύμα, τα «απρόοπτα» κλπ. Επίσης θα πρέπει να δουλέψει πολύ έτσι ώστε να οργανώσει τα πάντα και να βγουν στην ώρα τους. Αν η ταλιάτα μοσχαριού σερβιριστεί παγωμένη, χάθηκε το παιχνίδι.
- να κάνεις τον πελάτη να νιώσει ότι του προσέφερες το κάτι παραπάνω, ότι δεν του χρέωσες τα πάντα, ακόμη και αν το έκανες. Ένα μπουκάλι ουίσκυ που παρήγγειλε ο πεθερός (και μέγας χορηγός της βραδιάς) και δεν θα χρεωθεί ή άλλες τέτοιες κινήσεις έχουν αξία, αν όμως συνδυάζονται και με τη γενικότερη αίσθηση ότι οι άνθρωποι πήραν «αυτό που πλήρωσαν και με το παραπάνω». Αν πλήρωσαν για 10, πρέπει να νιώσουν ότι πήραν 10 – 11, όχι 5. Ο ιδιοκτήτης που θα αποτύχει σε αυτό, συχνά θα βρεθεί γρήγορα εκτός αγοράς και θα του φταίει «η κρίση».
- να επικεντρωθείς στην ικανοποίηση αυτών που θα ερωτηθούν την επαύριο για το αν έμειναν ευχαριστημένοι από εσένα. Όλοι οι φίλοι και γνωστοί θα ρωτήσουν τον γαμπρό και τη νύφη (ή για να είμαστε ειλικρινείς τη νύφη και αυτόν που πλήρωσε, όποιος και αν είναι) για το αν έμειναν ευχαριστημένοι από την αίθουσα, τις παροχές και το service της. Με εξαίρεση τους «δαγκωνιάρηδες» που θα ψάξουν να βρουν ψεγάδι για να δικαιολογηθούν όταν ακουστεί ότι δεν τήρησαν τα συμφωνηθέντα, είναι πολύ σημαντικό όλοι οι υπόλοιποι να πουν ότι έμειναν πολύ ευχαριστημένοι. Στη Ρουμανία κάθε πιάτο που σερβίρεται στην αίθουσα πρώτα παρουσιάζεται με υπόκλιση (!) μπροστά στο τραπέζι του ζευγαριού και των κουμπάρων και μετά «παίρνει την άδεια για να σερβιριστεί στην αίθουσα». Τυχαίο και αυτό; Μπα…
- να φροντίσεις να μην παρεκτραπούν οι καλεσμένοι και να διασφαλίσεις ότι οι υπάλληλοί σου έτυχαν σεβασμού για τη δουλειά τους. Ο γαμπρός μπορεί να θέλει να βάλει φωτιά στην πίστα, δε σημαίνει ότι θα τον αφήσουμε κιόλας! Ο Χ θείος και ο Ψ ξάδερφος μπορεί να πιουν ένα ποτήρι παραπάνω (πες δέκα, αφού δεν πληρώνουν αυτοί) και να μιλήσουν άσχημα σε κάποιον σερβιτόρο που δεν φταίει σε τίποτε. Πρέπει κάποιος να τους «μαζέψει» ευγενικά, για να καταλάβει και ο υπάλληλος ότι δεν αφέθηκε στο έλεος κάθε «πυροβολημένου», ότι τον σέβονται για τη δουλειά του.
- να κάνεις δημόσιες σχέσεις και διαφημίσεις, να «κυκλοφορείς» και να «ακούγεσαι» στην αγορά, για να σε θυμούνται όταν φτάνει η ώρα να διαλέξουν αίθουσα. Αιθουσάρχης μουρτζούφλης, μονόχνωτος και μη «κυκλοφορών» δύσκολα στέκεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στα χρόνια του Facebook, το θέμα έχει προχωρήσει ακόμη περισσότερο…
Μελέτησε λοιπόν τι βλέπεις σε ένα γλέντι για να καταλάβεις αν ο «αιθουσάρχης» είναι σωστός. Αν είναι, τότε…
- Ξέρει ότι θα έχει μία μόνο ευκαιρία για να κάνει καλά τη δουλειά του, ένα είναι το γλέντι = πρέπει να πετύχουν όλα.
- Θα μελετήσει και θα προσπαθήσει να καταλάβει τον πελάτη του, για να του δώσει αυτό που ζητάει και να τον στείλει σπίτι του ευχαριστημένο
- Έχει το προσωπικό του εκπαιδευμένο και δεν επικρατεί χάος στον χώρο
- Ξέρει τα κόστη και τους χρόνους κάθε δουλειάς που πρέπει να γίνει
- Θα φροντίσει να κερδίσει τον καλό λόγο για την πολύτιμη διαφήμιση «από στόμα σε στόμα» (word of mouth).
- Θέτει διακριτικά τα όρια που έχει η δουλειά του και φροντίζει να νιώσει η ομάδα του ότι είναι στο πλευρό της κάθε στιγμή. Οι πελάτες θα φύγουν, τα καλά «χέρια» στη δουλειά θα είναι εκεί και για το επόμενο γλέντι γάμου.
- Προσπαθεί να είναι «παρών στην αγορά».
Βλέπεις πόσα πράγματα μπορούμε να μάθουμε από την κατάσταση που επικρατεί στην αίθουσα της εκδήλωσης και τις παροχές προς τους καλεσμένους;
Πηγή:iliaspapageorgiadis.com
