Αν νομίζεις ότι ξέρεις πώς μοιάζεις, ξανασκέψου το!!!
Σύμφωνα με τον Nicholas Epley, καθηγητή επιστήμης συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο Booth School of Business και συγγραφέα της μελέτης «Mirror, Mirror on the Wall: Enhancement in Self-Recognition» που δημοσιεύτηκε το 2008, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας δεν συνάδει με το πώς μοιάζουμε στην πραγματικότητα, αναφέρει το boredpanda.
«Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν ξέρουμε πραγματικά πώς μοιάζουμε», λέει ο Epley. «Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας στο μυαλό μας δεν είναι ακριβώς η ίδια με αυτή που υπάρχει στην πραγματικότητα».
Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης του Epley, η νοητική εικόνα που έχουμε είναι πιο ελκυστική,
που σημαίνει ότι δεν είμαστε τόσο ωραίοι όσο νομίζουμε ότι είμαστε!
Στην έρευνά του, τα πρόσωπα των ατόμων προσαρμόστηκαν κατά 10% για να φαίνονται περισσότερο ή λιγότερο ελκυστικά, χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά που μοιάζουν με αυτά των συμβατικά ελκυστικών ατόμων. Στη συνέχεια ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να αναγνωρίσουν τα δικά τους πρόσωπα από ένα σύνολο εικόνων. Οι περισσότεροι επέλεξαν τις πιο ελκυστικές εκδοχές των προσώπων τους, προτιμώντας πρόσωπα ενισχυμένα κατά 20%.
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η προτίμηση δεν επεκτάθηκε στα πρόσωπα των άλλων συμμετεχόντων, αφού επρόκειτο για άτομα που δεν γνώριζαν καλά. Αντίθετα έδειξαν προτίμηση στα πρόσωπα γνωστών και φίλων.
«Είσαι ειδικός στο πρόσωπό σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι καλός στο να το αναγνωρίζεις», λέει ο Epley. Μέρος αυτού οφείλεται στο φαινόμενο της «απλής έκθεσης» που οφείλουμε εν μέρει στους καθρέφτες και στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός μας είναι καλωδιωμένος. Ένας άλλος λόγος, που περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν μια ρεαλιστική εικόνα της εμφάνισής τους, λόγω του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί ο εγκέφαλός μας.
Σύμφωνα με την υπόθεση της «απλής έκθεσης», τα άτομα τείνουν να αναπτύσσουν μια προτίμηση για αυτό που βλέπουν και συναντούν πιο συχνά. Αυτό μεταφράζεται σε μια πιο ευνοϊκή αντίληψη του ειδώλου μας στον καθρέφτη σε σχέση με selfies και οικογενειακές φωτογραφίες.
Πειράματα που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν το 1977 υποστηρίζουν αυτήν την ιδέα. Όταν οι συμμετέχοντες έβλεπαν τόσο το πραγματικό τους είδωλο όσο και το είδωλό τους σε φωτογραφίες, οι περισσότεροι προτιμούσαν την εμφάνισή τους σε καθρέφτη, ενώ οι φίλοι και οι σύντροφοί τους έκλιναν προς την αληθινή τους εικόνα. Ωστόσο, όταν εξήγησαν την επιλογή τους, οι συμμετέχοντες ανέφεραν διαφορές όπως οι γωνίες της κάμερας, ο φωτισμός, η κλίση του κεφαλιού και άλλες διαφορές που δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα επειδή οι φωτογραφίες έγιναν από το ίδιο αρνητικό.
