Έκανα 2 αγόρια, ο ένας είναι τώρα 35 και...
ο άλλος θα ήταν 39. Λέω «θα ήταν» γιατί σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν 20 χρόνια. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να χάνει ο γονιός το παιδί του.Όσα χρόνια και να περάσουν το έχω πάντα μέσα μου και με πονάει. Έπεσα πάνω στο μικρό μου γιο να το μεγαλώσω σωστά και να του προσφέρω όσα δε μπόρεσα να δώσω στο μεγάλο μου γιο...
Ο μικρός μου γιος παντρεύτηκε στα 30 του και χώρισε επειδή προσπαθούσαν για παιδί και δεν τα κατάφερναν, και του είπαν οι γιατροί πως είχε πρόβλημα. Δεν το έψαξαν παραπάνω γιατί μόλις το άκουσε η γυναίκα του δεν πέρασαν λίγοι μήνες και τον άφησε...
Σαν μάνα δε με πόνεσε που δε μπορούσε να μου χαρίσει εγγονάκια αλλά που η γυναίκα του τον παράτησε. Δεν κάθισε μαζί του να τον στηρίξει, τόσα ζευγάρια κάνουν παιδιά με άλλο τρόπο μα και αν δεν έκαναν τι έγινε; Δεν του στάθηκε στα δύσκολα. Δεν το αγαπούσε το παιδί μου...
Ύστερα από καιρό, ο γιος μου γνώρισε μια κοπέλα στη δουλειά του, 27 χρονών. Είχα καταλάβει ότι κάτι καλό συνέβαινε στη ζωή του αλλά δεν ήθελα να τον πιέσω και δε ρωτούσα... Μας έφτανε με τον άντρα μου που βλέπαμε το παλικάρι μας χαμογελαστό και ξαλαφρωμένο! Μετά από ένα χρόνο μας την έφερε σπίτι...
Δεν ήταν μόνη της. Είχε και 2 παιδάκια μαζί της, αγοράκια...
Το ένα 5 χρονών το άλλο 3, μου θύμισαν τους γιους μου...
Χωρισμένη η κοπέλα του μεγάλωνε τα παιδάκια αυτά μόνη της γιατί ο πρώην άντρας της έφυγε στο εξωτερικό και δεν ξαναγύρισε!
Το αγκάλιασα αυτό το κορίτσι γιατί είδα την ταλαιπωρία, την ατυχία, τις δυσκολίες που περνούσε! Γιατί έδωσε χαμόγελο στο παιδί μου και καλοσύνη και το έβαλε στην οικογένειά της, στα παιδιά της και αυτό ήταν τιμή για εμένα!
Σαν να την έστειλε ο Θεός αυτή τη κοπέλα για να αγαπήσει το παιδί μου που υπέφερε...!
Πηγή:olagiatingunaika.gr
